Κωστής Παλαμάς

Ἡ μεγαλοσύνη τῶν ἐθνῶν δὲ μετριέται μὲ τὸ στρέμμα. Μὲ τῆς καρδιᾶς τὸ πύρωμα μετριέται καὶ τὸ αἷμα. [Κωστὴς Παλαμᾶς, με το άγγελμα της κήρυξης του πολέμου τού 1940].

Για μετάβαση στο Ιστολόγιο mantis

Για να δείτε και γενεαλογικά δένδρα των οικογενειών των Οικισμών τού τέως Δήμου Φαλάνθου, Μανταίων, Χρυσοβιτσιωτών, Λυκοχιωτών, Τσελεπακιωτών, Πιανιωτών, κ.λπ., μπορείτε να επισκεφθείτε το «αδελφό» Ιστολόγιο mantis: http://mantis-manteika-mantineias.blogspot.gr/

Μεγαλύτερες Φωτογραφίες

Για να δείτε τις φωτογραφίες σε μεγάλο μέγεθος επιλέξτε την φωτογραφία (με κλικ), και θα παρουσιασθούν εν σειρά όλες οι φωτογραφίες τής κάθε σελίδας. Για να επανέλθετε στην προηγούμενη μορφή τής σελίδας, κλείστε την εικόνα από το [X] πάνω δεξιά.

ArcadiaPortal

ArcadiaPortal
Επιλέξτε -με κλικ επί της εικόνας-, την είσοδο στο σχετικό δημοσίευμα της Διαδικτυακής Πύλης: arcadiaportal.gr

Μητρώο των Αρρένων - 1840 - Δαβιές - Μαντέϊκα - Τσελεπάκου

Το «ΜΗΤΡΩΟ ΤΩΝ ΑΡΡΕΝΩΝ» τής Κοινότητος Τσελεπάκου παραχωρήθηκε, στην διαχείριση του Ιστολογίου, προς ψηφιοποίηση από τον ευπατρίδη Παναγιώτη Κ. Ζωγόγιαννη, τον τελευταίο εν σειρά «Γραμματικό» τής Κοινότητος Τσελεπάκου, πριν την ανασύσταση του Καποδιστριακού Δήμου Φαλάνθου.
Ο Παναγιώτης Κ. Ζωγόγιαννης [Γεννήθηκε στις 4 Νοεμβρίου του έτους 1936], νυμφεύθηκε την Κωνσταντίνα Πανούση, του Παναγιώτη Πανούση και της Βασιλικής …………..
Ο Παναγιώτης Πανούσης, γυιός του Ηλία Κ. Πανούση και της Ελένης Α. Κωνσταντούρου από την Συλίμνα Αρκαδίας, γεννήθηκε το έτος 1921 και έφυγε για το μεγάλο ταξείδι στις 2 Νοεμβρίου 2015.
Η νεκρώσιμος ακολουθία τελέσθηκε στον Ιερό Ναό τής Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στου Τσελεπάκου, την επομένη ημέρα, Τρίτη, 3 Νοεμβρίου 2015.
Στο «ΜΗΤΡΩΟ ΤΩΝ ΑΡΡΕΝΩΝ» ο Παναγιώτης Η. Πανούσης αναφέρεται ως γεννηθείς το έτος 1923. «Γεννήθηκα το 1921. Με είχε μικροδηλώσει ο πατέρας μου για να μην πάω φαντάρος. Τα χρόνια μου να φτάσετε, τη ευχή μου νάχετε», είπε με πλήρη διαύγεια πνεύματος και επικοινωνίας στον γράφοντα, στις 29 Σεπτεμβρίου 2015.

Ο ΜπαρμπαΠαναγιώτης και φαντάρος πήγε και καλά πορεύτηκε, και ως φαμελιάρης, και ως νοικοκύρης, και ως Τσελεπακιώτης.
Πάντα με το δίκιο, αλλά πάντα για το Χωριό του (…)*.

Ο Παναγιώτης Κ. Ζωγόγιαννης και η Κωνσταντίνα Π. Πανούση – Ζωγόγιαννη απέκτησαν τα τέκνα:
§         Αθανασία Ζωγόγιαννη.
§         Κωνσταντίνο Ζωγόγιαννη.
§         Βασιλική Ζωγόγιαννη.

Το «ΜΗΤΡΩΟ ΤΩΝ ΑΡΡΕΝΩΝ», το ιστορικό αυτό κειμήλιο, ψηφιοποιήθηκε, στις 4 Νοεμβρίου 2015, στο κατάστημα του Χρήστου Νικήτα [Εκ Λαγκαδίων Γορτυνίας], και της Ελένης Παπαγεωργίου [Εκ Βαλτεσινίκου Γορτυνίας], ευγενή φροντίδη και προσφορά τής Οικογένειας Νικήτα.
Ο κύριος Χρήστος Νικήτας είναι γυιός τού αειμνήστου Νικήτα Νικήτα, δασικού υπαλλήλου τού Δασαρχείου Βυτίνας, με σημείο εκκίνησης των ημερήσιων και νυκτερινών περιπολιών του, το Δασονομείο Χρυσοβιτσίου.
----------------------------------------
Προς τον επισκέπτη τού Ιστολογίου.
Η δημογραφική, κοινωνιογραφική, κοινωνιολογική, ιστορική έρευνα περί τον Φάλανθο Αρκαδίας και τους Οικισμούς του, καθιστά αναγκαία την συμμετοχή όλων όσοι έχουν την διάθεση, τον χρόνο και τα στοιχεία να συνεισφέρουν.
Προς τούτο απευθύνω την διαρκή πρόσκληση όπως αποστέλλετε στην διεύθυνση ηλεκτρονικής αλληλογραφίας regional@psy.gr κάθε στοιχείο [Φωτογραφίες, Γράμματα από το Μέτωπο, Πιστοποιητικά Στρατολογικής Καταστάσεως, κ.λπ.] που θα με βοηθά να συμπληρώνω τα ήδη αναρτημένα στοιχεία.
----------------------------------------
Επιπροσθέτως, ειδικώς για το «ΜΗΤΡΩΟ ΤΩΝ ΑΡΡΕΝΩΝ» τα στοιχεία θα διατεθούν στον κύριο Παναγιώτη Κ. Ζωγόγιαννη, προκειμένου να καταγράψει και να συνθέσει δημογραφικά, κοινωνιογραφικά και ιστορικά στοιχεία για το ανθρώπινο κεφάλαιο των οικισμών: Άνω Δαβιά, Κάτω Δαβιά, Μαντέϊκα, Τσελεπάκου, που αποτελούσαν την Κοινότητα Τσελεπάκου, με έδρα το Τσελεπάκου, από το έτος 1912 [Νόμος ΔΝΖ «Περί συστάσεως Δήμων και κοινοτήτων», Β.Δ. της 31/8/1912/ΦΕΚ 262/1912], έως το έτος 1998 [Νόμος 2539/97].
----------------------------------------
Ο οικισμός των Μαντεΐκων μεταφέρθηκε στην Κοινότητα Χρυσοβιτσίου, περί το έτος 1955, μετά από «μυστικές διαπραγματεύσεις» των Μανταίων με τον τότε Πρόεδρο της Κοινότητος Χρυσοβιτσίου αείμνηστο Ιωάννη Χ. Κέκο, γνωστό και ως Μακρυγιάννη.
Υπέρ τής «προσαρτήσεως των Μαντεΐκων», στο 5μελές Συμβούλιο της Κοινότητος Χρυσοβιτσίου, «ψήφισαν» οι: α) Ιωάννης Χ. Κέκος – Μακρυγιάννης, β) Ανδρέας Βεκρής, γ) Γεώργιος Κ. Συναδινός, γνωστός και ως Γάλλος.
Κατά τής «προσαρτήσεως», σφοδροί πολέμιοι, ήταν οι: α) …………….., β) ……………. .
Το σχετικό Πρακτικό υπεγράφη δια περιφοράς.
Εικάζεται βασίμως ότι την ψήφο τού Γάλλου ο Μακρυγιάννης την έλαβε πλαγίως, εάν κρίνουμε από από τα παρακάτω πραγματικά περιστατικά.
Κάλεσε δημοσίως, ο Πρόεδρος της Κοινότητος Χρυσοβιτσίου, Ιωάννης Χ. Κέκος – Μακρυγιάννης, τον Κοινοτικό Σύμβουλο Γεώργιο Κ. Συναδινό  Γάλλο, λέγοντάς του:
Γιώρη, έχω ένα σφαχτό στο μαγαζί, και έχω τοιμάσει και πατσιά. Έλα το βράδυ να φάμε, να πιούμε και κανά κρασί, και να υπογράψεις κάτι χαρτιά πούχω τοιμάσει.
Πράγματι, το βράδυ πήγε ο Γάλλος στου Μακρυγιάννη.
Πάντα στου Μακρυγιάννη γινότανε γλέντι, ακόμη και με τον ρέγγο.
Πού τώρα με το σφαχτό!
Φάγαμε, ήπιανε.
Τραβάει ο ΜπαρμπαΓιάννης λίγο πιο πέρα τον Γιώργη τον Συναδινό,  «για να μη λερωθούν τα χαρτιά ρε Γιώρη», «πού υπογράφω ρε Γιάννη, δε βλέπω και καλά».
Εδώ και εδώ τού δείχνει ο Πρόεδρος. Έχει υπογράψει ο Αντρέας ο Μπεκρής (Βεκρής), υπογράφει και ο Γάλλος. Τρεις (3) υπογραφές, «τα πήραμε τα Μαντέϊκα», είπε μέσα του ο ΜπαρμπαΓιάννης, όπως το είπε αργότερα στον Ρουσόγιαννη, που ήταν εκεί κι' αυτός και τα πίνανε με τον ξάδερφό του τον Γάλλο, στου ξαδέρφου τους [από το Συναδινέϊκο] του Μακρυγιάννη.
Μάλιστα, στην χαρά του ο Μακρυγιάννης δεν κέρασε μόνον τον πατσά. Κέρασε και την συκωταριά, έφυγαν και τα μισά παΐδια. Κερνάει το Μαγαζί!
Την άλλη μέρα, πρωί - πρωί, ο Μακρυγιάννης παίρνει το λεωφορείο τής διαδρομής: «Χρυσοβίτσι – Υψούντα – Σέρβου», στην επιστροφή του για την Τρίπολη, και κατευθείαν στην Νομαρχία Αρκαδίας.
Έγιναν οι απαραίτητες διαδικασίες εκδόθηκαν οι αναγκαίες διοικητικές πράξεις και «τα Μαντέϊκα πήγαν στο Χρυσοβίτσι».
Όταν έγινε γνωστό επισήμως ότι «τα Μαντέϊκα πήγαν στο Χρυσοβίτσι», οι Χρυσοβιτσιώτες, κυρίως οι τσοπάνηδες, άρχισαν να «αρουλιώνται», γιατί έτσι θα «έντωναν και θα ξανοίγωνταν κατά δώθε οι Μανταίοι».
Οπότε ο Μακρυγιάννης, με στεντόρεια φωνή, τούς κατακεραύνωσε λέγοντας:
«Έεεεε!! Σιακάτου την Αφρική γίνονται πολέμοι για τις Αποικίες και σεις δεν την θέλουτε!!».
Πεύκη Αττικής, 12 Νοεμβρίου 2015
Νικόλαος Μάντης
γυιός τού Ιωάννη Γ. Μάντη (Δημόπουλου)
γνωστού και ως Ρουσσόγιαννη**
και της Γεωργίας Ηλία Πανούση***
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


------------------------------------------------------------------------------------------------------------------









































































































------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
*Αμέσως μετά την «απώλεια εδαφών», που είχε ο Οικισμός τού Τσελεπάκου [και όχι ο … Τσελεπάκος, που εκφέρουν κάποιοι], με την «προσάρτηση» των Μαντεΐκων στο Χρυσοβίτσι, οι «συρράξεις» μεταξύ Μανταίων και Τσελεπακιωτών ήταν συνεχείς, για τα όρια από την ανατολική πλευρά τού Οικισμού των Μαντεΐκων. Δηλαδή, έως πού θα κατέβαιναν τα γίδια και τα πρόβατα των Μανταίων.
Κάθε φορά που κάποιος Μανταίος κατέβαινε λίγο πιο κάτω από το όριο, που όριζαν από μόνοι τους οι Τσελεπακιώτες, γινόταν χαημός!.
Οι Μανταίοι σε επίπεδο όρων διεξαγωγής των επί τόπου συγκρούσεων ήταν σε πλεονεκτική θέση. Ήταν πιο ψηλά. Είχαν το δυνατό.
Όμως, οι Τσελεπακιώτες με το που θα κατέβαιναν το Καλντερίμι οι Μανταίοι για να πάνε στην Τρίπολη, θα τους έκλειναν, θα τους πέταγαν στο Ποτάμι.
Οι ψυχραιμότεροι, οι πιο λογικοί, είπαν να βρεθούν δυο αντιπροσωπείες, μία από το κάθε χωριό, για να ορίσουν επί τόπου τα όρια και να σταματήσουν οι έριδες, που «έχουν χαλάσει φιλίες και συγγένειες».
Ο ΜπαρμπαΠαναγιώτης, σκληρός στις διαπραγματεύσεις, άτεγκτος και ανυποχώρητος στα δίκαια του χωριού του, ορίζει για ημέρα τής επιτόπιας αυτοψίας και «υπογραφής τής συνθήκης ειρήνευσης», το Σάββατο, τάδε τού μηνός, «γιατί τότε μπορούμε ούλοι».
Γνώριζε ότι ο γαμπρός του, ο Ρουσσόγιαννης, το συγκεκριμένο Σάββατο θα πήγαινε στην Τρίπολη, στο Παζάρι, «για να πουλήσει κάτι αρνιά». Γνώριζε ότι δεν μπορούσε να τον «καρτερέσει» τον Ρουσσόγιαννη.
Το μαθαίνει ο γαμπρός [Ρουσσόγιαννης] ότι «τον πέταξε έξω από την διαπραγμάτευση» ο κουνιάδος του [Παναγιώτης Η. Πανούσης], υποψιάστηκε και την σύζυγό του Γεωργία, ότι τον «έδωσε» ή ότι την «αγόρασε» ο αδελφός της. 
Μπαρούτι ο Ρουσσόγιαννης.
Φρούμαζε!.
Όμως, τί να κάνει, Pacta Sunt Servanda!.
Την Παρασκευή το βράδυ, στο μαγαζί τού Ξανθάκου (Γεωργακόπουλου) στα Μαντέϊκα, ο Ρουσσόγιαννης εξηγεί το επιτελικό του σχέδιο και συζητά τις λεπτομέρειες των διαπραγματεύσεων τής επομένης ημέρας, με τον επικεφαλής τής αντιπροσωπείας των Μανταίων, τον ΜπαρμπαΜήτσο τον Θεοδωρόπουλο. Μένουν όλοι σύμφωνοι, για την τακτική που θα ακολουθήσουν, για την τελευταία γραμμή υποχώρησης: «Πεντακόσια (500) μέτρα πιό μέσα στο Τσελεπακιώτικο όριο» από το τελευταίο (Μαντέϊκο) λακκούλι.
Φεύγοντας, αργά το βράδυ για το κονάκι του ο Ρουσσόγιαννης, λέει στον ΜπαρμπαΜήτσο: 
Πρόσεχε Μήτσιο, να μην σε πάρουν από κάτου οι Τσελεπακιώτες!
Τους ξέρω εγώ, με έχουνε κάψει! (…).
Ξημέρωσε ο Θεός την άλλη ημέρα, πήγε ο Ρουσσόγιαννης στο Παζάρι, πούλησε τ’ αρνιά, γύρισε την Ταξιαρχών, έκατσε στου Μπαλανώτη, τάπιναν με τον Θοδωράκη τον Βλάχο από το Χρυσοβίτσι μέχρι αργά το απόγευμα, και η «Ψαριά» «τον έφερε» στα Μαντέϊκα, όχι στο σπίτι του, αλλά κατ’ ευθείαν στο μαγαζί τού Ξανθάκου.
Είχαν αρμέξει τα κοπάδια τους οι τσοπάνηδες, ήταν όλοι εκεί μαζεμένοι, είχαν ενημερωθεί από τον ΜπαρμπαΜήτσο και αποτιμούσαν τα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης.
Κατήφεια και μαρασμός.
Με το που μπαίνει ο Ρουσσόγιαννης στο Μαγαζί, βλέπει την κατήφεια, ούτε καλησπέρα δεν είπε, ρωτάει:
Τι έγινε σήμερα Μήτσιο;
Και ο ΜπαρμπαΜήτσος απαντάει:
Τι να γίνει ρε Γιάννη, χαημός, χαημός Καρατουλέϊκος.
Σαν Τούρκοι κάνανε. Και πιο πολύ απ’ ούλους εκείνος ο δικός σου ο Παναγιώτης [Παναγιώτης Κ. Πανούσης, κουνιάδος του Ρουσσόγιαννη], λέει με οργή ο ΜπαρμπαΜήτσος.
Μας πήραν από κάτου οι Τσιελεπακιώτες, ούτε ρούπι δεν μάς αφήνουν να ξεμυτίσουμε από το τελευταίο (Μαντέϊκο) λακκούλι.
Η ανταπάντηση:
Μώ το …., δεν τούριχνες τού Παναγιώτη, μία με την κλίτσα στο κεφάλι!!
----------------------------------------
Αξιότιμε επισκέπτη τού Ιστολογίου,
Ιστορικό Μνημόσυνο τους κάνω.
Ας αναπαύονται εν ειρήνη και οι τρείς.
§         Ιωάννης Γ. Μάντης [24 Ιανουαρίου 1912 – 18 Απριλίου 1978]
§         Δημήτριος Θ. Θεοδωρόπουλος [1924 – 10 Ιανουαρίου 2003]
§         Παναγιώτης Η. Πανούσης [15 Δεκεμβρίου 1921 – 2 Νοεμβρίου 2015]
----------------------------------------
**Στην περίπτωση του Ιωάννη Γ. Μάντη (Δημόπουλου), γνωστού και ως Ρουσσόγιαννη, τα πράγματα «ήταν ακριβώς αντίθετα» από αυτά τού γυναικάδελφού του, <κουνιάδου του>, Παναγιώτη Ηλία Πανούση. Στο «ΜΗΤΡΩΟ» αναφέρεται η ορθή χρονολογία γεννήσεως (1912) και στο «Βιβλίο της Εκκλησίας» αναφέρεται ψευδής ηλικία: 28 ετών αντί για 31 ετών. Ο Ρουσσόγιαννης για να παντρευτεί «έκρυψε» τρία (3) χρόνια. Μέσα στην Εκκλησία ο αθεόφοβος!! Του χάλασε η μακαρίτισσα η Λεμονιά εκείνο το προξενιό στου Βάνουκου, ήτανε και κείνα τα «κλεφτά», άντε να βρει νύφη μετά.
----------------------------------------
***Την γλύτωσε η Βανικιώτα, την πλήρωσε η Τσελεπακιώτα (!!). Ας όψεται η μακαρίτισσα η Λεϊμονιά έλεγε ο Ρουσσόγιαννης. Ας όψεται ο μακαρίτης ο Τάκης ο Ζωγόγιαννης [Ο Αγροφύλακας. «Τάκη, θέλω ένα καλό κορίτσι για το Γιάννη μου», είχε ζητήσει η Γιαγιά Γαρυφαλλιά], λέει ακόμη και σήμερα η «Τσελαπακιώτα».
----------------------------------------
****Γεωργακόπουλος Ξανθάκος του Βασιλείου και της Γεωργίας. Γεννήθηκε στα Μαντέϊκα το έτος 1934. Περί τα μέσα τής δεκαετίας τού 1970 έφυγε από τα Μαντέϊκα για την Στεμνίτσα, όπου ανέπτυξε επαγγελματική δραστηριότητα και διαβιοί με την Οικογένεια του. «Με το που έφυγε ο Ξανθάκος ρήμαξε το Χωριό», έχει πει η αναφερομένη στην αμέσως προηγούμενη υποσημείωση, Μητέρα, Γιαγιά και Προγιαγιά.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Δύο (2) κολώνες κρατάνε τούτο τον Κόσμο:

Ό,τι θυμόμαστε, και ό,τι αγαπάμε (!!!).
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Φωτογραφίες των μνημονευθέντων:
Πανουσαίοι:




------------------------------------------------------------------------------------
Ηλίας Πανούσης του Κωνσταντίνου και της Κρυστάλλως. Γεννήθηκε το έτος 1869 και απεβίωσε το έτος 1954. Ελένη Αναστασίου Κωνσταντούρου. Γεννήθηκε το έτος ____ και απεβίωσε το έτος ____.Απέκτησαν δύο (2) άρρενα τέκνα και τέσσερα (4) θήλεα:
  • Μαγδαληνή Η. Πανούση, γεννήθηκε το έτος 1912.




  • Σοφία Η. Πανούσηπαντρεύτηκε τον Βασίλειο Τράκα
    Απέκτησαν δύο (2) άρρενα τέκνα και τέσσερα (4) θήλεα: ΕλένηΔημήτριοςΠαρασκευήΒασιλικήΓεώργιοςΑικατερίνη.
  • Κωνσταντίνο Η. Πανούσηνυμφεύθηκε την Ευγενία Καλδή, του Βασιλείου Καλδή και της Λυγερής Μακρή. Απέκτησαν τρία (3) άρρενα τέκνα και δύο (2) θήλεα:  ΒασίλειοΓεωργίαΑμαλίαΗλία, Παναγιώτη.
  • Παναγιώτη Η. Πανούση, γεννήθηκε το έτος 1921. Νυμφεύθηκε την Βασιλική ______. Απέκτησαν τρία (3) άρρενα τέκνα και ένα (1) θήλυ:  ΚωνσταντίναΔιονύσιοΑναστάσιοΗλία.
  • Γεωργία Η. Πανούση, γεννήθηκε στις 25 Ιουλίου 1925. Παντρεύτηκε στα Μαντέϊκα -όπου και διαβιοί-,  τον Ιωάννη Γ. Μάντη - Δημόπουλο, γνωστό και ως Ρουσσόγιαννη, στις 7 Νοεμβρίου τού έτους 1943.
  • Ευγενία Η. Πανούση, παντρεύτηκε στα Λυκόχια τον Νικόλαο Κουρέτα, γνωστό και ως Ζάρμα. Μετοίκησαν στο Πεταλίδι Μεσσηνίας. Απέκτησαν τρία (3) άρρενα τέκνα και τρία (3) θήλεα: Γεώργιο,  ΕλένηΣταματία, Αλέξανδρο, Σπυρίδωνα, Βασιλική.
----------------------------------------------

    ------------------------------------------------------------------------------------

    ----------------------------------------
    • Γεώργιος Δ. Μάντης, γνωστός και ως ΓεροΡούσσος
    • Βασίλειος Γ. Μάντης, το στερνοπούλι του ΓεροΡούσσου

    Γαρυφαλλιά Κ. Συνοδινού, εκ Χρυσοβιτσίου, δευτέρα σύζυγος, του εκ χηρείας Γεωργίου Δημητρίου Μάντη. 
    Απέκτησαν πέντε (5)  άρρενα τέκνα και ένα (1) θήλυ, την Αρχόντω:
    Δημήτριο Γ. Μάντη, γεννήθηκε το έτος 1901, απεβίωσε το έτος ___.
    Αρχόντω Γ. Μάντη, γεννήθηκε το έτος 1906, απεβίωσε το έτος ___.
    Κωνσταντίνο Γ. Μάντη, γεννήθηκε το έτος 1909, απεβίωσε το έτος 1978.
    Ιωάννη Γ. Μάντη, γεννήθηκε το έτος 1912, απεβίωσε το έτος 1978.
    Ματθαίο Γ. Μάντη, γεννήθηκε το έτος 1915, απεβίωσε το έτος ___.
    Βασίλειο Γ. Μάντη, γεννήθηκε το έτος 1921, απεβίωσε το έτος 1948. 

      Ιωάννης Γ. Μάντης - Δημόπουλος, γνωστός και ως ΡουσσόγιαννηςΓεννήθηκε το έτος 1912 και απεβίωσε το έτος 1978. Νυμφεύθηκε την Γεωργία Η. Πανούση, στις 7 Νοεμβρίου τού έτους 1943. Απέκτησαν τρία (3) άρρενα τέκνα και δύο (2) θήλεα:


      Η Οικογένεια του Ιωάννη Γ. Μάντη το καλοκαίρι τού έτους 1973. Τα παιδιά, από αριστερά: Γεώργιος, Ελένη, Βασιλική, Ηλίας, Νικόλαος.
































        • 1933-19-Μαρτίου. Κατετάγη 11ον  Σύνταγμα Πεζικού.
        • 1933-16-Ιουνίου. 5θήμερος φυλάκισις.
        • 1933-1-Νοεμβρίου. Μετετέθη συνορ. Τομέα Έβρου.
        • 1934-16-Απριλίου. 10ήμερος φυλάκισις.
        • 1934-4-Ιουνίου. Απελύθη εκ του Συνορ. Τομέως Έβρου Λ.Ο διαγωγή εξαίρετος.
        • 1940-22-Ιουλίου. Κατετάγη ως έφ. 11ον  Σύνταγμα Πεζικού δυν. 194/40 ΕΔΥΣ.
        • 1940-10-Οκτωβρίου. Απελύθη παρ΄ 11ου  Συντάγματος Πεζικού Δ.Υ.Σ 43.321/40.
        • 1940-30-Οκτωβρίου. Κατετάγη ως έφ. 11ον  Σύνταγμα Πεζικού ΕΔΥΣ 318/40.
        • 1941-9-Μαρτίου. Ετραυματίσθη κατά τήν μάχην τού Λέκλι [Στον άξονα Αργυροκάστρου - Τεπελενίου, στην Βόρειο Ήπειρο] υπηρετών εις 11ον  Σύνταγμα Πεζικού.
        • 1941-9-Μαΐου. Εθεωρήθη απολυθείς δυν. 20.001/41 Δ.Υ.Ε.Α.
        ----------------------------------------


        Είναι ο Μπάρμπα Μήτσος ο Θεοδωρόπουλος;
        [Στην φωτογραφία, στο πίσω μέρος, αναγράφεται: Ναύπλιο 1941]
        ----------------------------------------

        -----------------------------------------------------------------
        Γεννήθηκε το έτος 1860, απεβίωσε το έτος xxxx. 
        -------------
        Ο Ιωάννης Χρήστου Κέκκος, γνωστός και ως Μακρυγιάννης, σε νεαρή ηλικία. [Γεννήθηκε το έτος 1893, απεβίωσε στις 03.05.1985 σε ηλικία 92 ετών].
        Διετέλεσε Πρόεδρος της Κοινότητος Χρυσοβιτσίου Αρκαδίας. Επί προεδρίας του, ο Διάδοχος του Θρόνου Παύλος επισκέφθηκε το Χρυσοβίτσι με κατεύθυνση την Στεμνίτσα. Ο Μακρυγιάννης, ως Πρόεδρος, διοργάνωσε λαμπρή υποδοχή για τον Διάδοχο. Τον περίμενε, με όλο το Χωριό, στην είσοδο του Χρυσοβιτσίου όπου είχε στηθεί αψίδα με ελατόκλαρες και άνθη. Φουστανελάδες είχαν παραταχθεί τιμώντας τον πολιτειακό επισκέπτη. Εικάζεται βασίμως ότι η ανωτέρω ομαδική φωτογραφία, με τον τίτλο «Χρυσοβιτσιώτες παλληκάρια, περί το έτος 1935», είναι από εκείνη την χρονική στιγμή. Ο Μακρυγιάννης πρότεινε στον Διάδοχο Παύλο να μπουν στην Εκκλησία για να δει και να προσκυνήσει την Εικόνα της Παναγίας, για την οποία,
        [Για να διαβάσετε όλο το Βιβλίο επιλέξτε τον κατωτέρω σύνδεσμο (link) ]
        Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, στα Απομνημονεύματά του, αναφέρει




        -------------
        Ο Μακρυγιάννης στην ταβέρνα του στο Χρυσοβίτσι την δεκαετία τού 1960, με τον Ανδρέα Βεκρή δασοφύλακα του Μαινάλου.
        -------------
        Ο Μακρυγιάννης με τον Νικόλαο Παπαδόπουλο, γνωστό και ως Κωσταντάρα. O Κωσταντάρας είχε νυμφευθεί την Γεωργία κόρη τής Κυριακής Τράκα, το γένος Κωνσταντίνου Πανούση από του Τσελεπάκου Αρκαδίας.
        -------------
        Ο Χρήστος Κέκκος ήταν Πατέρας τού Ιωάννη Κέκκου, γνωστού και ως Μακρυγιάννη [Πρόεδρος της Κοινότητος Χρυσοβιτσίου Αρκαδίας], και Παππούς τού Χρήστου Ιωάννη Κέκκου [Πρόεδρος της Κοινότητος Χρυσοβιτσίου Αρκαδίας], ο οποίος διαβιοί στο Χρυσοβίτσι Αρκαδίας και στην Τρίπολη Αρκαδίας. Η διαχείριση του Ιστολογίου ευχαριστεί τον κύριο Χρήστο Ι. Κέκκο για τον ενδιαφέρον του και την φροντίδα του να αποστείλει το ενδεικτικό φωτογραφικό υλικό. Αναμένουμε πλήρη βιογραφικά και γενεαλογικά στοιχεία, και άλλες φωτογραφίες των προγόνων του και των κατιόντων τους, και κάθε άλλο αρχειακό υλικό για τον Χρήστο Ι. Κέκκο και για τον Ιωάννη Χ. Κέκκο – Μακρυγιάννη, όπως: Πιστοποιητικά Στρατολογικής Καταστάσεως, έγγραφα που είχαν υπογράψει, χειρόγραφα, πλήρη βιογραφικά και δημογραφικά στοιχεία, στιγμιότυπα από την ζωή τους. Πού πολέμησαν!. Είναι χαρά μας που είχαμε γνωρίσει και θυμόμαστε τον Μακρυγιάννη. Νικόλαος Ι. Μάντης, Πεύκη Αττικής, Σάββατο, 7 Μαρτίου 2015.


        [Η Πρόσκληση για την αποστολή αρχειακού υλικού, φωτογραφιών, και κάθε εγγράφου που αναφέρεται στους προπάτορές μας, των Οικισμών τής Δημοτικής Ενότητας Φαλάνθου τού Δήμου Τριπόλεως απευθύνεται σε κάθε επισκέπτη τού Ιστολογίου, με καταγωγή από τον Φάλανθο].
        ----------------------------------------